Zalm, Pacifische

Biologie

Alle Pacifische zalmsoorten komen voor in het noorden van de Stille Oceaan, in de Verenigde Staten en in Canada. Als jonge vissen starten ze in zoetwater, waarna ze naar de oceaan migreren om op te groeien. Zodra ze geslachtsrijp worden, migreren ze terug naar hun geboorteplaats om te paaien. Jonge zalmen voeden zich tijdens deze migratietocht voornamelijk met kleine insecten en zoöplankton. Wanneer ze ouder worden, verandert hun dieet en voeden ze zich voornamelijk met kwallen, inktvissen en andere vis. Oncorhynchus kisutch en Oncorhynchus tshawytscha zijn de grootste Pacifische zalmsoorten. Geslachtsrijp zijn ze ongeveer 70 cm groot. Oncorhynchus nerka en Oncorhynchus keta zijn een beetje kleiner (60 cm) en Oncorhynchus gorbuscha is de kleinste soort (50 cm).

Visserij

Pacifische zalm wordt gevangen met drijfnetten, kieuwnetten, ringzegens, vallen of sleeplijnen. Ringzegens en sleeplijnen (trolling, en longlines of beuglijnen) hebben een enorme ongewenste vangst van een aantal bedreigde soorten, zoals zeeschildpadden, zeevogels, haaien en roggen. Veel jonge vissen van andere economisch belangrijke soorten worden gevangen en teruggegooid, met weinig kans op overleven. Het gebruik van staande netten en kieuwnetten heeft een minimale impact op de bodem. Beschermde haaien, roggen en zeezoogdieren behoren wel tot de mogelijke ongewenste vangst. Vissen met vallen heeft weinig milieu-impact. Het overlevingspercentage van teruggegooide dieren is aanzienlijk hoger in deze visserij dan bij gebruikt van sleeplijnen en kieuwnetten. Er is ook zeer weinig impact op mariene habitats.