Heilbot

Biologie

Heilbot is een roofvis die zich voornamelijk met andere vissen, schaaldieren en insecten voedt. Hij komt voor in de diepzee van 500 m tot 1 km, heeft een trage groei en is geslachtsrijp op late leeftijd (9 – 10 jaar). De Atlantische heilbot (Hippoglossus hippoglossus) komt voor in het oosten en het noorden van de Atlantische Oceaan. Deze soort kan een lengte van 4 m bereiken en kan honderden kilo’s wegen. De Atlantische heilbot heeft de status ‘bedreigd’ op de rode lijst van IUCN (International Union for Conservation of Nature). Groenlandse heilbot (Reinhardtius hippoglossoides) verkiest koudere wateren en komt dus voornamelijk in het noorden van zowel de Atlantische als de Stille Oceaan voor. Heilbot wordt sinds de jaren ’50 bevist. Tot op vandaag is Noorwegen de belangrijkste producent van gekweekte Atlantische heilbot.

Visserij

Heilbot wordt voornamelijk gevangen in de bodemvisserij en kieuwnettenvisserij. Bij het gebruik van bodemsleepnetten en boomkorren is er steeds een grote hoeveelheid ongewenste vangst aanwezig, vaak soorten die reeds bedreigd worden door overbevissing. Deze visserijen hebben ook een negatieve impact op de bodem. De netten worden immers over de bodem voortgesleept en vernietigen hierbij de bodemhabitats en de organismen die er leven zoals jonge vissen en bedreigde diersoorten. Door dit effect op de bodem, en het effect op verschillende populaties, wordt het hele ecosysteem beïnvloedt, wat langetermijngevolgen heeft. Kieuwnetten en beuglijnen hebben minder impact op het ecosysteem, omdat ze de bodemgemeenschappen niet beschadigen. Beschermde haaien en roggen, evenals dolfijnen en zeeschildpadden worden wel nog gevangen.

Aquacultuur

Aquacultuur in netkooien en doorstroomsystemen heeft een grote ecologische impact. De hoeveelheid vis in netkooien is immers enorm hoog. Om het hoge risico op ziektes en parasieten te vermijden, worden voedingstoffen, chemische stoffen en antibiotica toegevoegd aan het water waarin de kweeksoort zich bevindt. Deze toevoegingen beïnvloeden de voedselweb-interacties en de wilde populaties. Het afvalwater afkomstig uit doorstroomsystemen en netkooien, bevat een hoge concentratie nutriënten (wat leidt tot eutrofiëring van de omgeving), en leidt tot de verspreiding van ziektes en parasieten. Het indirecte milieueffect van het gebruikte voeder is het meest zorgwekkende aspect van de heilbotkweek. Heilbotten zijn carnivoren met een hoog energiemetabolisme, wat leidt tot een hoog gebruik van vismeel en -olie tijdens de kweek. De voederproductie zet de wilde visbestanden extra onder druk.